เป็นวรรณกรรมแปลจากภาษาอังกฤษ ซึ่งพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงแปลและพระราชนิพนธ์โคลงสุภาษิตท้ายเรื่องร่วมกับกวีและนักปราชญ์ราชบัณฑิตร่วมสมัย เป็นนิทานร้อยแก้วขนาดสั้น จบด้วยโคลงสุภาษิตสอนใจให้ข้อคิดแนวทางในการดำเนินชีวิต แฝงคุณธรรม จริยธรรม เป็นที่ยอมรับตามหลักสากลและใกล้เคียงกับแนวคิดของไทย พิมพ์รวมเล่มกับงานวิจัยชื่อเดียวกัน เนื่องจากเป็นวรรณกรรมแปลจากภาษาอังกฤษในยุคแรกของไทย การใช้คำทับศัพท์หรือศัพท์บัญญัติจึงลักลั่นแตกต่างจากปัจจุบัน ถือเป็นวรรณกรรมสำคัญสมัยรัชกาลที่ 5 โดยมีการจัดทำภาพปักงามวิจิตรเป็นเครื่องประดับพระเมรุ ท้องสนามหลวง ร.ศ. 108 จากโคลงสุภาษิตท้ายเรื่อง ซึ่งได้นำมาลงเป็นภาพประกอบในเล่มด้วย